Alsof België nog niet al genoeg harde uitbarstingen, aardverschuivingen en drastisch landschapveranderingen heeft ondergaan, vonden de vier heren van King Hiss het nodig om een nieuw, bepalend hoofdstuk toe te voegen aan het Belgische rock- en metalrepertoire. 2011 zal voor altijd worden herinnerd als het jaar dat de koning van vraatzuchtige riffs, wrede tanden en brullende kreten heeft voortgebracht.
Alle vier leden van deze nieuwe koninklijke familie hadden hun sporen al verdiend binnen verschillende andere projecten, elk met nieuwe elementen en bijdragend aan de unieke mix van muziek die de groep biedt. Het vocale bereik van zanger Jan Coudron is ronduit verbluffend en hij grijpt elke gelegenheid aan om zijn veelheid demonen uit te drijven. Joost ‘Josh Fury’ Noyelle (gitaren), produceert een schijnbaar nooit eindigende reeks riff-tornado’s, terwijl ritmesectie Dominiek ‘Visioene’ Hoet (bas) en Jason Bernard (drums) groeven leggen die strakker zijn dan een tweekleppig schelpdier met een kaakklem .
Zoals de meeste gemengde families duurde het niet te lang voordat King Hiss nieuwe nakomelingen produceerde. Sinds hun eerste demo (2012) en hun EP ‘Snakeskin’ (2013) lanceerden ze 2 albums binnen een periode van 2 jaar: ‘Sadlands’ (2014) en Mastosaurus (2016), met een akoestisch intermezzo – toepasselijk getiteld ‘Acoustic Sessions’ – uitgebracht op Record Store Day in 2015. Je kan hen zeker geen gebrek aan creativiteit of productiviteit verwijten.
Hun strakke werkethiek bracht hen naar allerlei stadions. Van groot tot klein, van bekende clubs tot schaduwrijke bars en van DIY-festivals tot internationaal gerenommeerde. En net als de schurk van de He-Man-strips die dezelfde naam draagt, wisten ze onderweg hordes loyale discipelen te verzamelen. Dankzij hun altijd gepassioneerde en energieke live-shows, waar agressie en melodie – onder het mom van ‘tegenstellingen trekken elkaar aan’ – elkaar op de meest pure manier vinden.
Hun derde album Earthquaker vertelt het verhaal van de moderne mens, en als we King Hiss zouden geloven, is de mensheid er behoorlijk slecht aan toe. Er wordt veel onzin rondgestrooid en er is steeds minder nuance. In dit verhaal verliest de hoofdrolspeler al zijn invloed in een overbelasting van stimuli, voedt zijn gedachten over de waan van sociale media en balanceert op een dunne lijn tussen manipulatie, stereotypering en polarisatie. Hij grijnst zijn tanden bloot en snelt door zijn bestaan in de overtuiging dat hij door de granieten muur kan breken die zijn eigen geloof is. Zal hij de storm kunnen overwinnen of staat hij aan het begin van zijn eigen ondergang? King Hiss klopt feestelijk op de trommels in een donkere, losbandige parade terwijl we allemaal langzaam naar onze naderende ondergang lopen.
Met dit nieuwe album wil King Hiss nogmaals hun relevantie onderstrepen en nog een verfrissend hoofdstuk toevoegen aan de uitgebreide catalogus van de rock- / metal- / stonergenre.
Bron: website King Hiss
Foto: via website Olensfest